En het geluid lekker hard!

Vanmorgen weer een stukje geschreven aan mijn verhaal, hoewel ik er niets zo'n zin in had. Ik moest een trein-scène schrijven. Daar zat ik echt tegenaan te hikken omdat ik niet weet hoe dat gaat: met de trein reizen. Als kind ging ik geregeld met mijn ouders naar Rotterdam met de trein. Ook naar Zeeland, naar onze vroegere buren. Later haalde mijn vader zijn rijbewijs en gingen we altijd met de auto. Als tiener ging ik met de bus naar school. de trein is onbekend voor mij.

Filmpjes gekeken
Dus heb ik wat dingetjes gevraagd aan mijn zoon en aan mijn man. Hoe gaat dat met het pasje. Koop je dan helemaal geen kaartje meer zoals vroeger? Ik heb geen zin om zelf een keer met de trein te reizen. Kost zoveel tijd. Daarom keek ik filmpjes vanmorgen. Van treinen. Geluid lekker hard ...



Trein-scène gelukt
Het is gelukt. Mijn treinscène is geschreven. Het neemt niet zo'n dominante plek in. Maar het moest gebeuren. Juist zulke simpele stukjes zijn voor mij grote hobbels. Raar is dat. Nu kan ik weer genieten van het-verder-schrijven.

Nemen jullie vaak de trein? Hoe ervaar je dat?