Niet veel en toch eigenlijk wel. Ik bedoel dat ik niet bijzonder veel geschreven heb. Maar dat ik wel gewerkt heb aan een stevige ondergrond van mijn nieuwe verhaal.
TIP VAN CHARLOTTE
Toen ik mijn fysiotherapeut vertelde over mijn nieuwe boek, werd ze gelijk enthousiast. Ze zei dat ik een gesprekje aan moest vragen bij haar collega. Heel blij dat ik het gedaan heb, Charlotte. Dank je wel voor de tip.
![]()
IDEEËN DOOR HELEEN
Ik zocht contact met Heleen en zij was er voor in. Ze gaf mij een stukje van haar tijd. Door haar heb ik nieuwe ideeën gekregen. Andere dingen schaafde ik bij. Het was boeiend om te horen hoe zij als therapeut omgaat met tieners die worstelen met spanningsklachten zoals hyperventilatie en hoofdpijn. Eerlijk gezegd ging er een wereld voor me open.
BUREAU VAN DOCHTER
Vandaag ben ik weer echt aan de schrijf geweest. Het plaatje van hierboven hoort bij mijn verhaal. Het fungeert voor mezelf als een raam waardoor ik naar binnen kijkt. Pfff ... nee, het is niet altijd gemakkelijk om in andermans huid te kruipen. Van mijn dochter mocht ik aan haar bureau te schrijven. Die setting zorgt ervoor dat ik iets gemakkelijker over de drempel van mijn verhaal stap en de sfeer oppik.
Welke tip zouden jullie willen geven aan mijn hoofdpersoontje, die druk bezig is allerlei nare dingen weg te stoppen?
TIP VAN CHARLOTTE
Toen ik mijn fysiotherapeut vertelde over mijn nieuwe boek, werd ze gelijk enthousiast. Ze zei dat ik een gesprekje aan moest vragen bij haar collega. Heel blij dat ik het gedaan heb, Charlotte. Dank je wel voor de tip.
IDEEËN DOOR HELEEN
Ik zocht contact met Heleen en zij was er voor in. Ze gaf mij een stukje van haar tijd. Door haar heb ik nieuwe ideeën gekregen. Andere dingen schaafde ik bij. Het was boeiend om te horen hoe zij als therapeut omgaat met tieners die worstelen met spanningsklachten zoals hyperventilatie en hoofdpijn. Eerlijk gezegd ging er een wereld voor me open.
- Dank je wel HELEEN BOELENS
BUREAU VAN DOCHTER
Vandaag ben ik weer echt aan de schrijf geweest. Het plaatje van hierboven hoort bij mijn verhaal. Het fungeert voor mezelf als een raam waardoor ik naar binnen kijkt. Pfff ... nee, het is niet altijd gemakkelijk om in andermans huid te kruipen. Van mijn dochter mocht ik aan haar bureau te schrijven. Die setting zorgt ervoor dat ik iets gemakkelijker over de drempel van mijn verhaal stap en de sfeer oppik.
Zo blij dat het vandaag goed ging. De laatste maand had ik een beetje last van een writers block (voor schrijvers die daar ook mee worstelen: 13 tips om 'writers block' te overwinnen)
Welke tip zouden jullie willen geven aan mijn hoofdpersoontje, die druk bezig is allerlei nare dingen weg te stoppen?